W tym jak najbardziej chrześcijańskim, ale i bardzo ludzkim duchu, wyciągamy do Was, siedzących tu na ławach kończącego się Soboru, nasze ręce oraz udzielamy wybaczenia i prosimy o nie. A jeśli Wy, niemieccy biskupi i Ojcowie Soboru, po bratersku wyciągnięte ręce ujmiecie, to wtedy dopiero będziemy mogli ze spokojnym sumieniem obchodzić nasze Millenium w sposób jak najbardziej chrześcijański.

Przebaczenie jest mocne mocą miłości. Przebaczenie nie jest słabością. Przebaczać — nie oznacza rezygnować z prawdy i sprawiedliwości. Oznacza: zmierzać do prawdy i sprawiedliwości drogą Ewangelii.

To, co biskupi wypowiedzieli, było decydujące dla całego procesu porozumienia, który doprowadził do roku 1970 i potem do konferencji w Helsinkach w 1975 r. Jesteśmy i pozostajemy pełni szacunku i wdzięczności dla tej inicjatywy..

Kardynał Kominek jest dla mnie symbolem ciężkiej pracy nad pojednaniem między narodami.

Jak ważne było to orędzie? Jest do dzisiaj przywoływane jako modelowe w sytuacjach konfliktowych w świecie. Pokazuje, że można i trzeba sobie wybaczyć.

Po wschodniej stronie żelaznej kurtyny głoszenie idei jedności Europy wymagało szczególnej odwagi i wyobraźni. Dlatego przygotowane przez kardynała Kominka Orędzie powinno znaleźć należne miejsce w pamięci europejskiej. Dzieło wrocławskiego metropolity było także wyrazem siły myśli chrześcijańskiej, która z największą mocą wystąpiła przeciw narodowym egoizmom.